Week 1.

‘Goeta morgen’ 
(Deze begroeting wordt op elk moment van de dag door de lokale kinderen gebruikt.)

Iets meer dan een week geleden ruilden van het kille België voor het warme Rwanda. Wat vliegt de tijd. Ondertussen zijn we het hier al goed gewoon. Echte habituées. 

Net zoals maandag, dompelden we ons dinsdag nog verder onder in de lokale school waar we vanaf volgende week zelf aan de slag zullen gaan. Geleidelijk aan leren we zowel de kinderen als de leerkrachten beter kennen. In de namiddag gingen we naar de lokale markt. We kochten thee, wat spullen voor stage en Marie liet haar een Afrikaanse rok en kleed maken. Op dinsdagavond gingen we zelf met priester Célestin, meester Dieu-Donée en meester Emmy iets drinken in de bar achter ons verblijf. We leerden elkaar wat woorden uit onze eigen taal. We lachten veel, het was echt gezellig.

Op woensdag, aswoensdag, verzamelden we samen met alle lokale scholen uit Rukoma in de kerk. Lokaal is relatief op te vatten want sommige kinderen moesten 1 uur wandelen naar de kerk. Speciaal voor aswoensdag bereidde het kinderkoor en het koor met jongvolwassenen een mis voor. Om 10:00 zou deze mis beginnen al hadden we snel door dat het later zou zijn. Om 10:00 zaten we namelijk nog helemaal alleen in de kerk. Het Afrikaanse levensritme is iets waar we nog aan gewoon moeten worden… De kinderen uit de andere scholen waren duidelijk nog niet gewoon aan die 'muzungu's. Ze deden er alles aan om zo dicht mogelijk bij ons te komen zitten. Zo dicht, dat ze zelf op onze schoot kwamen zitten. 

Donderdagvoormiddag stond het Centré de santé bezoeken centraal. Eerlijk gezegd waren we wel heel erg benieuwd. Het was ondertussen onze 2e keer in het centrum, maar de vorige keer zagen we niks, want de leerkracht was ziek, waardoor alle lessen geannuleerd waren. Ook op donderdag was de leerkracht, die verantwoordelijk is voor de kinderen met een beperking, nog ziek. Hierdoor zagen we de kinderen met een beperking nog niet. Spijtig! Gelukkig waren de tienermeisjes wel op school. We misten net hun Engelse les (de les die wij vanaf volgende week 1x zullen overnemen), maar waren we blij om met hen kennis te maken. Iets wat bij ons ondenkbaar is, maar van de 8 aanwezige meisjes, waren er 2 baby’s mee! Heel bizar! Na het blits bezoek werden we door zuster Goretti naar een school wat verderop gestuurd om de verplegers te assisteren bij het afnemen van Hepatitis B- en C- testen van de leerlingen. Ondanks dat dit niet relevant was voor onze studies, was dit wel leerrijk. Hierna stopten we nog even langs onze school om een gesprek aan te gaan met de leerkrachten. Op deze manier kwamen we te weten waarbij of met wat we de leerkrachten de komende maanden kunnen helpen. Ook deze dag sloten we af met een partijtje kaarten met onze buren. Het wordt een ritueel. 

En toen waren we alweer vrijdag. Vandaag stond geld afhalen en ons VISUM regelen centraal. Na een hobbelige rit van 1 uur naar Kibungo, waren we eindelijk in staat geld af te halen. Hier in Rukoma Sake kan je geen Rwandese Frank afhalen. Het dichtstbijzijnde bankautomaat die dat doet, ligt hier op 1 uur rijden. Het geld afhalen was gelukt, op naar het VISUM. Ondanks dat we alle papieren hadden, bleek het nog steeds niet mogelijk om aan verlaging van het  VISUM te geraken. Na veel over en weer geloop en wachten (4 uur lang), slaagden we er dan toch in om er een te bemachtigen. Het is te zeggen, we zullen hem wel pas volgende week krijgen, nadat we weer naar Kibungo gereden zullen hebben. Geduld is hier een mooie deugd!

Nog een leuk weetje: Ondanks dat het hier momenteel regenseizoen is en het dus veel regent, houden de Rwandezen helemaal niet van regen. Door de regen stappen is ondenkbaar, ze wachten nog liever uren tot dat de regen even stopt…

Ziezo, dit was onze eerste week in Rukoma Sake in een notendop. We zitten hier goed en voelen ons goed. We hebben alles wat we nodig hebben en worden hier hartelijk omarmd en goed in de watten gelegd.  

Wij kijken uit naar de start van onze stage volgende week!

Fijn weekend!
(Wij blijven een weekendje in Rukoma om met onze wandelschoenen de omgeving te ontdekken en om onze stage voor te bereiden.)